Carta a Pilar Díaz

Considerada Voceira de EU, Señora Díaz:

O último pleno deixoume varias inquietudes, e unha delas é a súa actitude de negación da realidade e da evidencia, que resulta preocupante porque é, á parte dun autoengano, unha posible patoloxía que lle recomendo polo seu ben, facerse mirar a tempo.

Como di a famosa frase "Negar un feito é o máis doado do mundo. Moita xente faino, pero o feito segue sendo un feito".
E este comentario vén ao caso pola súa reiterada actitude de ignorar a miña presenza e propostas en comisións e plenos.

Tras realizarlle preguntas solicitando aclaracións e datos sobre os diferentes puntos da moción que presentou conxuntamente o seu grupo municipal, Esquerda Unida, e PsdeG - PSOE no último Pleno (celebrado o día 22 de febreiro), dixo que, como segundo vostede son unha "tránsfuga", non contestará ás miñas preguntas, nin agora nin nunca porque non existo, nin tampouco apoiará ningunha proposta que eu realice.

Vén á miña memoria un anuncio televisivo moi elocuente que di:
A partir de hoxe só poderedes escoitar unha canción na vosa vida...

Só poderedes ter un tipo de mascota....

Só poderedes conducir un único modelo de coche....

Alguén pregunta: porqué?

Sobreescrita na pantalla aparece a seguinte frase: "Todo gran cambio comeza cunha pregunta"

E as cousas xa están a cambiar, señora voceira, aínda que vostede non queira decatarse.

“Negar a evidencia adoita ser arma de incompetentes”. Vostede non quere ver a realidade, pero por moito que intente negala, a realidade está aí, e é como é. 

Para vostede eu son invisible, pero a realidade é testaruda. Resulta que esa moción conxunta de ambos os dous grupos da que falabamos ao principio desta entrada, non foi aprobada por faltarlles o meu voto. OLLO! EXISTO. Estaba empatada a votación e o meu voto era o que decidía.

E decidín: A súa moción de "titulares", sen ningunha concreción, non podo aprobala sen coñecela como corresponde, e como non quixeron concretar nada na súa absurda actitude de negación da realidade (pensando que eu non existo) comprenderá que me fai imposible votar nada que non explique (nin o seu grupo nin calquera outro).

Os actos de fe son doutro mundo, non do municipal.

E permítome outro consello polo seu ben: Os prexuízos, señora voceira, limitan a capacidade e non permiten afrontar as situacións con ecuanimidade, un repetido erro de conduta que tamén debería revisar, ao igual que os seus socios de moción (os dous membros do PSOE). Outros que tal bailan.

E falareille tamén de transfuguismo, que xa vexo que lle gusta porque se repite moito.

Na máis estrita legalidade, participo e voto no pleno e outras actividades municipais porque teño dereito a facelo como concelleira electa que son, igual ca vostede, exactamente igual, e teño a representación que os electores me concederon. Gústelle a vostede ou non.

O transfuguismo é "aquela forma de comportamento na que un individuo, como representante popular democraticamente elixido, abandona a formación política na que se encontraba para pasar a engrosar as filas doutra".

Evidentemente non é o meu caso, aínda que vostede queira presentalo así coa pretensión de enganar a quen a escoita e co claro obxectivo de desacreditar a esta concelleira. Considero que quen se desacredita con iso é quen practica o engano, non quen exerce o dereito que lle asiste, respéctado ou non por quen debese facelo e non o fai, é decir, vostede e outros coma vostede que logo falan de democracia. Falan, pero non practican.

Tránsfuga é para min quen engana o elector cun programa que despois non cumpre, fai promesas que logo esquece, e traizoa co seu comportamento político a quen o votou.

Tampouco por aquí son censurable. Presenteime cun programa electoral do que non abdiquei, e funme do goberno municipal cando comprobei que o grupo político co que me presentei si o facía. Non faltei á disciplina de voto mentres estiven nel, e antes de facelo, por coherencia persoal, abandonei o grupo. Se hai algunha traizón política, non é a miña.

É evidente que a miña presenza non lle comprace pero debe acostumarse a ela.

Que pena que se pareza vostede tan pouco a outros compañeiros do seu partido. Ampárannos as mesmas siglas, pero só coinciden niso.

Un saúdo,

Mónica Fernández Linares

Concelleira NON ADSCRITA (NON TRÁNSFUGA) do Concello de Mugardos.

PD: No último pleno fixo referencia a miña frase "ladran, luego cabalgamos", atribuída por uns equivocadamente á maxistral obra de Cervantes, por outros a Manuel Azaña, ainda que parece ter a autoría de Goethe. Vostede só puido lembrar a Praza de Oriente. É unha cuestión de mundo e cultura, estimada Señora. Non sei se anhela vostede eses tempos, o que queda claro é que ainda vive neles. Eu xa estou do século XXI.